Συνέντευξη με τη Νίνα, τη Vegan

**Αναδημοσίευση απο το velvetmagazine.gr

Προλογίζει και ερωτά η Ελευθερία Στίκουλου.
Τη συνέντευξη μπορείτε να τη βρείτε και στο οικείο άρθρο του περιοδικού velvet (το οποίο είναι και το αγαπημένο μου, μεταξύ άλλων - η δουλειά όλων είναι εξαίσια!)

Πόσοι από εσάς άραγε γνωρίζετε τις διατροφικές συνήθειες των vegans; Φαντάζομαι ότι κάποιοι θα ξέρετε ακριβώς περί τίνος πρόκειται, αρκετοί θα έχετε ακούσει μόνο τη λέξη και κάποιοι θα την ακούτε για πρώτη φορά (και να είστε σίγουροι πως δεν θα είναι και η τελευταία!).
Πριν λίγους μήνες γνώρισα μια vegan μέσω κάποιων φίλων σε μια συναυλία. Περνώντας οι βδομάδες και με αφορμή ένα κάλεσμα για barbeque, μια κυριακάτικη επίσκεψη σε ένα market ρούχων κι ένα release party, ξαναβρεθήκαμε και μάθαμε περισσότερα η μία για την άλλη. Δοκίμασα τις σαλάτες της, τα μαριναρισμένα αποβραδίς μανιτάρια–πλευρώτους, τα σουβλάκια λαχανικών, τη sauce που θύμιζε τζατζίκι -αλλά δεν ήταν και δεν με πείραξε- και άλλα συνοδευτικά εξαιρετικής νοστιμιάς!
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, σας συστήνω τη Νίνα Σαββίδη. Σπουδάζει φωτογραφία, κάνει γιόγκα, μαγειρεύει πολύ και αυτόν τον καιρό προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα βιβλίο vegan μαγειρικής. Απολαύστε μέχρι τέλους!


Πώς αποφάσισες να γίνεις vegan;

Δε θα έλεγα ότι ήταν ακριβώς απόφαση, γιατί δεν ήταν κάτι που έγινε μέσα σε μια μέρα. Απλώς σε κάποια φάση της ζωής μου αποφάσισα ότι θέλω να τρώω καλύτερα. Έψαξα το θέμα της διατροφής και μαζί με αυτό βρήκα και πολλές πληροφορίες πάνω στην ιδεολογική χορτοφαγία. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ένα κομμάτι μαγειρεμένο κρέας δεν απλά ένα φαγητό, αλλά ένα κομμάτι από τη σάρκα ένος ζωντανού πλάσματος, που είχε αφτιά, μάτια, πόδια, ένιωθε, άγγιζε και αισθανόταν, σαν τους σκύλους, τις γάτες και τελικά σαν και εμένα. Απορώ πως δεν το είχα συνειδητοποιήσει πιο νωρίς. Αλλά βέβαια η κουλτούρα μας καταπιέζει αυτές τις σκέψεις, καθώς μας παρουσιάζει μονόπλευρα το ευαίσθητο θέμα του φαγητού. Ένα κομμάτι μαγειρεμένο κρέας δεν είναι απλά ένα γεύμα. Κρύβει μέσα του βαρβαρότητα, πόνο, βασανισμό και θάνατο.
Όσον αφορά τα ζωικά προϊόντα, όπως το τα γαλακτοκομικά και τα αβγά, ήταν κάτι που ήρθε αρκετά σύντομα -αλλά σταδιακά- από τη στιγμή που έγινα χορτοφάγος. Η μετάβαση από την ωολακτο-χορτοφαγία στη vegan διατροφή ήταν απλά το επόμενο λογικό βήμα. Γιατί και τα ζωικά προιόντα κρύβουν πίσω τους το βασανισμό αθώων πλασμάτων. Είναι βέβαια πολύ πιο δύσκολο να το συλλάβουμε, γιατί οι διαφημίσεις μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι οι αγελάδες τρέχουν χαρούμενες σε καταπράσινα λιβάδια περιμένοντας με χαρά να αρμεχτούν, ενώ η αλήθεια είναι πολύ μακρυά από αυτή την εικόνα.
Για εμένα η χορτοφαγία είναι μία από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει μέχρι τώρα. Είμαι ευγνώμων και νιώθω τυχερή που έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτή την επιλογή. Τρώω καλύτερα και νιώθω καλύτερα. Η επιλογή μου να μην καταναλώνω ζωικά προιόντα έχει διάφορους λόγους: δεν θεωρώ ότι η κατανάλωση ζωικών προϊόντων είναι υγιεινή, οικολογική ή συμπονετική.


Περίγραψέ μου μια vegan μέρα.

Για πρωινό θα φτιάξω ένα μεγάλο smoothie με εποχιακά φρούτα ή/και λαχανικά ή αμυγδαλόγαλα. Το μεσημέρι, αν δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω, θα φτιάξω μια μεγάαααλη σαλάτα με διάφορα πράσινα, κανναβόσπορο ή αβοκάντο. Για σνακ μπορεί να φάω φρούτα, vegan μπισκότα ή άλλα γλυκά που φτιάχνω ή ψωμί ολικής αλέσεως με αμυγδαλοβούτυρο. Το βράδυ θα φάω κάτι μαγειρεμένο, όπως κινόα με λαχανικά.

Θα πρότεινες σε κάποιον να ξεκίνησει ως vegetarian και στη συνέχεια να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής των vegans;

Αυτό είναι μια εντελώς προσωπική επιλογή. Εγώ ξεκίνησα πρώτα ως χορτοφάγος, όπως οι περισσότεροι, αλλά ξέρω κάποιους που έγιναν vegan κυριολεκτικά από τη μια μέρα στην άλλη και τα πάνε μια χαρά. Καθαρά για λόγους διατροφικών συνηθειών είναι πιο εύκολο να γίνει κανείς πρώτα χορτοφάγος και σταδιακά να κόψει τα ζωικά υποπροϊόντα, αλλά δεν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που να μας εμποδίζει!

Ποιο το ιδεολογικό κομμάτι αυτού του τρόπου ζωής; Σε ποια άλλα κομμάτια (ντύσιμο, καθαριστικά κ.λπ.) της καθημερινότητας βρίσκει εφαρμογή;

Το veganism είναι μια στάση ζωής που αποστασιοποιείται από την εκμετάλλευση των ζώων κάθε μορφής. Δηλαδή δεν χρησιμοποιούμε τα ζώα για τροφή, για ένδυση (γούνες, δερμάτινα, μάλλινα κ.λπ.), για καλλυντικά που έχουν πειραματιστεί πάνω σε ζώα, για διασκέδαση (όπως το τσίρκο) και δεν τα αντιμετωπίζουμε ως ιδιοκτησία μας, ούτε ως προϊόντα, αλλά ως συγκάτοικούς μας στη Γη.

Πώς είναι η ζωή για έναν vegan στην Ελλάδα; Ποια χώρα είναι η πιο ευνοϊκή;

Μια χαρά (σχεδόν)! Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα όπου φρούτα και λαχανικά υπάρχουν όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν νιώθω ότι στερούμαι κάτι σε καμία περίπτωση, αλλά βέβαια μαγειρεύω πολύ. Δεν ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα για έναν vegan που δεν μαγειρεύει, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα χορτοφαγικό εστιατόριο στην Ελλάδα, και αυτά που έχουν χορτοφαγικές επιλογές, οι περισσότερες είναι είτε πηγμένες στο τυρί και το αβγό, ή εντελώς άνοστες και βαρετές. Σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο vegan-friendly χώρες από την Ελλάδα, όπου υπάρχουν πολύ περισσότερα έτοιμα προϊόντα ειδικά για χορτοφάγους. Για παράδειγμα μερικές περιοχές στην Αμερική είναι πάρα πολύ φιλόξενες για vegans. H Νέα Υόρκη έχει άπειρα vegan εστιατόρια διαφόρων ειδών, όπως και η Καλιφόρνια. Επίσης το Πόρτλαντ θεωρείται από τις πιο vegan-friendly πόλεις, όπoυ υπάρχει μέχρι και ένα μικρό vegan εμπορικό κέντρο, εκτός από τα διάφορα vegan φαγάδικα. Στην Ευρώπη τα πράγματα μπορεί να είναι πιο πίσω, αλλά οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι πλέον αρκετά φιλόξενες στους χορτοφάγους.

Μια εύκολη συνταγή για ένα νόστιμο vegan meal;

1 1/2 κούπες ξεφλουδισμένο αρακά (περίπου 2 κιλά ολόκληρο αρακά)
30 ντοματίνια
1/2 μάτσο φρέσκο μάραθο
1 λεμόνι
1/4 κούπας ελαιόλαδο
10 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 αβοκάντο (προαιρετικά)
1κ.γ. αλάτι

Στίβουμε τo λεμόνι και ανακατεύουμε το χυμό του με το λάδι. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια, τα ντοματίνια, το μάραθο και τa αβοκάντο. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε μαζί όλα τα υλικά και τα αφήνουμε να μαριναριστούν για 10 λεπτά. Σερβίρουμε!

Για περισσότερες vegan συνταγές και προτάσεις, επισκεφθείτε το site της Nίνας: www.veggie-wedgie.com